Parafia we Wrocławiu - Świniarach pod wezwaniem Świętej Jadwigi Śląskiej, została erygowana 24 sierpnia 1958 roku.
Parafię stanowią mieszkańcy Osiedla Świniary i Lipy Piotrowskiej. W Lipie Piotrowskiej z kościołem filialnym pod wezwaniem NMP Królowej Polski.

Wykaz ulic należących do Parafii:

Anyżowa, Bakaliowa, Bazyliowa, Cynamonowa, Czarnuszkowa, Dalimira, Gorczycowa, Jałowcowa, Kaczeńcowa, Kaparowa, Kminkowa (nr nieparzyste 1- 63, nr parzyste 2 - 38), Kominiarska (nr 3, 3A, 4, 6, 8, 14), Koperkowa, Korzenna, Laurowa, Majerankowa, Melisowa (nr nieparz. 13 - 33), Miętowa (nr 10), Mikory, Pełczyńska (nr 8 - do końca), Perzowa, Pęgowska, Podbiałowa, Pokrzywowa, Szałwiowa, Tymiankowa, Waniliowa, Zabłocie, Zajączkowska, Zagaje, Zalipie, Załęże, Zamłynie, Zarzecze, Zaziębie.

Kościół parafialny.

O istnieniu kościoła w tej miescowści dowiadujemy się po raz pierwszy w roku 1318: wymieniony jest wówczas Jan,  " rector ecclesie in Swynar". Dokument z roku 1376 mówi już - po raz pierwszy - o kościele parafialnym we wsi Świniary. W czasie reformacji świątynia przeszła w ręce ewangelików, ale od roku 1654 ponownie należy do katolików. W roku 1569 spłoneła od uderzenia pioruna. Dawny kościół w Świniarach był drewniany, jedynie "wzmocniony cegłą". W roku 1797 kościół chylił się ku upadkowi, ale na duże remonty przyszła kolej dopiero w 1828  roku i w rok później odbyło sie poświęcenie budowli. Wiekowa budowla nie przetrwała długo bo w 1880 roku wziesiono murowaną wieżę, która zapoczątkowała budowlę nowego kościołą. W roku 1892 stanęła przy wieży - tworząc z nią jedną całość - nowa świątynia istniejąca do dziś. W roku 1929 była remontowana a sześć lat później pomalowana. W roku 1945 obiekt został poważnie zniszczony, tarcąc wieżę i częściowo mury. Odbudowany po wojnie. W roku 1956 został pokryty dach wieży, w roku 1960 położono podtynkową instalację elektryczną, a dwa lata później odnowienio zewnętrzne tynki. Ostatnią renowację świątyni przeprowadzono w roku 2019.

Kościół p.w. Świętej Jadwigi we Wrocławiu - Świniarach stoi na terenie lekko wzniesionym, pośrodku cmentarza. Utrzymany w stylu pseudo-romańsko-gotyckim, zbudowany z cegły i pokryty stromym dachem dwuspadowym. Budowla jest zakończona trójbocznym prezbiterium, od strony zachodniej niewysoką, nieco wysuniętą wieżą zwieńczoną hełmem ostrosłupowym, krytym blachą cynkową. W wieży znajduje się wejście głóne do kościoła i przedsionek. Zachodnie uskokowe ściany szczytowe kościoła po obu stronach wieży są ozdobione blendami i setrczynami. Obiekt ma  elewację tynkową, z obrzeżami okien, przypór, gzymsami i cokołem z czerwonej cegły licowej. W oknach witraże geometryczne i figuralne. W północnej elewacji wieży zwraca uwagę wmurowany herb, będący resztką nieznanego epitafium.

Kościół filialny p.w. NMP Królowej Polski we Wrocławiu - Lipie Piotrowskiej.

Niewielki kościółek stojący na terenie cmentarza. Kilkakrotnie rozbudowywany do pierwotnego stanu z lat 90, ubiegłego stulecia. Poświęcenie kościoła w dniu 1 lipca 1990 roku przez Ks. Biskupa Józefa Pazdura. Ostatnia renowacja świątyni przprowadzona na przełomie 2011 i 2012 roku. Wnętrze świątyni o współczesnej malaturze i wyposażeniu. Na uwagę zasługują witraże w oknach nawy głównej i nad prezbiterium wykonanych przez pracownię Pana Zbigniewa Jaworskiego.

bibliografia:

Antkowiak Z., Kościoły Wrocławia, Wydawnictwo Muzeum Archidiecezjalnego we Wrocławiu, Wrocław 1991.